ارز چین پتانسیل اقتصادی قابل توجهی دارد اما به عنوان یک ارز ذخیره یوان (که رنمینبی نیز نامیده می شود) بسیار عقب تر از دلار است. نگرانی های سیاسی به توضیح چنین عملکرد ضعیف کمک می کند. به ویژه تمرکز قدرت سیاسی در دوران شی جین پینگ جذابیت اقتصادی یوان را کاهش داده است. اصلاحات سیاسی و اقتصادی تنها مسیر صعودی ارز است.
اقتصاد چین دومین اقتصاد بزرگ جهان است. با این حال یوان واحد پول چین همچنان یک بازیگر کوچک در اقتصاد جهانی است. اگرچه 60 درصد از ذخایر رسمی ارز خارجی در سراسر جهان (دارایی های مالی در اختیار بانک های مرکزی) به دلار است اما فقط حدود 2.5 درصد به یوان است.
چرا ارز چین عملکرد ضعیف دلار به این درجه? پاسخ به این سوال مستلزم درک عواملی است که تحت سلطه دلار قرار می گیرند.
هنگامی که با توجه به چگونگی تخصیص دارایی, بانکداران مرکزی در نظر گرفتن تعدادی از خطرات, که سه مرکزی هستند: (1) شانس است که یک وام گیرنده در بدهی های خود را به طور پیش فرض (ریسک اعتباری), (2) این احتمال که درامد حاصل از سرمایه گذاری در یک ارز سقوط خواهد کرد نسبت به سرمایه گذاری های بالقوه در ارزهای جایگزین (خطر ارز), و (3) خطر این است که یک دارایی را می توان به فروش می رسد و تبدیل به پول نقد با سرعت کافی برای ریسک نقدینگی).
دولت ایالات متحده در مورد ریسک اعتباری هرگز بدهی خود را قصور نکرده است. اوراق قرضه خود را, اشاره به عنوان خزانه داری ایالات متحده, به طور گسترده ای به عنوان امن ترین ذخیره ارزش در جهان در نظر گرفته. این تصور در لحظات عدم اطمینان تقویت می شود درست مانند روزهای اولیه همه گیری کووید-19 که سرمایه گذاران تمایل دارند برای خرید بدهی ایالات متحده عجله کنند. بدین ترتیب, مدیران دارایی های ملی به دلار کشیده شده, در بخش, به دلیل برداشت همگرا که خزانه داری ایالات متحده به حداقل رساندن خطر.
از نظر ریسک ارزی ارزش دلار مانند همه ارزها با نرخ ارز شناور در نوسان است. بنابراین مواقعی وجود دارد که ذخایر رسمی که به دلار نگهداری می شوند اگر به ارزهای دیگر معرفی شوند ممکن است عملکرد بهتری داشته باشند. به طور کلی بسیاری به ارزش پایدار دلار اعتماد دارند که توسط مدیریت اقتصادی صحیح پشتیبانی می شود.
سرانجام, در مورد ریسک نقدینگی, بازار برای خزانه داری ایالات متحده به درستی به عنوان "عمیق ترین و مایع ترین بازار اوراق بهادار دولتی در جهان."بانک های مرکزی بدهی دولت ایالات متحده را حفظ می کنند زیرا اطمینان دارند که این اوراق قرضه می توانند در یک لحظه به پول نقد تبدیل شوند.
محبوبیت دلار به عنوان یک ارز ذخیره نشان دهنده این تصور است که خزانه داری ایالات متحده هر یک از خطرات مدیران ذخیره را به حداقل می رساند.
بازتاب در یوان و وضعیت ریسک اعتباری خود را, نمرات ارز به خوبی. این ممکن است به نظر می رسد شگفت انگیز, به عنوان اخبار از پیش فرض شرکت های بزرگ در چین اغلب سرفصل تسلط. با این حال, شد یوان به فرض یک نقش مهم تر به عنوان یک ارز ذخیره جهانی, اوراق قرضه دولت چین به عنوان ابزار اصلی که از طریق بانک های مرکزی سرمایه گذاری ظهور. دولت چین به عنوان یک وام گیرنده شهرت فوق العاده ای دارد و هیچ پیش فرض تاریخی مدرن و رتبه اعتباری قابل اعتماد بالایی ندارد.
یوان نیز از دیدگاه ریسک ارز جذاب است. بازده اوراق قرضه دولت چین به طور مداوم بالاتر از اوراق قرضه دولتی با رتبه بالا از اقتصادهای پیشرفته است. در مورد حرکات نرخ ارز نیز یوان مانند پول اکثر اقتصادهای بزرگ شناور نیست. اگرچه یوان دیگر در برابر دلار ثابت نیست اما بانک خلق چین به دقت ارزش ارز را مدیریت می کند و اجازه می دهد تا در یک محدوده باریک یا "باند" شناور شود."این مدیریت نرخ ارز به طور منظم در معرض چین به اتهام دستکاری ارز از منتقدان, به ویژه کسانی که از ایالات متحده.
اما درجه ای از پیش بینی در ارزش یوان در واقع ممکن است به سرمایه گذاران درخواست تجدید نظر. بسیاری دیگر از ارزهای بازار نوظهور مستعد نوسانات قابل توجه قیمت هستند. بنابراین دانستن اینکه بانک مرکزی اروپا برای جلوگیری از گرم شدن یا سرد شدن بیش از حد ارزش یوان مداخله خواهد کرد می تواند به سرمایه گذاران رسمی محتاط در مورد تنوع بخشیدن به ارز ذخیره جدید اطمینان دهد.
در دهه 1970 و اوایل دهه 1980 خزانه داری ایالات متحده و فدرال رزرو اغلب در بازارهای ارز خارجی مداخله می کردند تا بر ارزش دلار در برابر سایر ارزهای اصلی تاثیر بگذارند. مدیریت ارز ایالات متحده هرگز به اندازه امروز چین پرکار نبود اما چنین رفتاری توسط یک صادرکننده ارز ذخیره بالا سابقه قانع کننده ای دارد.
عطف در کنار خطر نقدینگی, در حالی که بازار اوراق قرضه دولت چین است بطور قابل توجهی کوچکتر از بازار برای خزانه ایالات متحده, هنوز هم به عنوان سومین بازار اوراق قرضه مستقل در جهان رتبه. با این حال سرمایه گذاران خارجی تنها حدود 10 درصد از بازار را تشکیل می دهند. در مقایسه با, نزدیک به یک سوم از بازار خزانه داری ایالات متحده شامل سرمایه گذاران خارجی.
این تفاوت نشان دهنده سیاست دولت چین است که از نظر تاریخی خارجی ها را از بازارهای مالی خود دور نگه داشته است. قبل از اصلاحات در 2012 و 2015, بانک های مرکزی خارجی علاقه مند به شرکت در بازارهای اوراق قرضه خشکی تا به حال به دنبال تصویب از اداره امور خارجه چنا از ارز خارجی (امن). پس از تصویب, سرمایه گذاری های خود را با سهمیه مجموعه پوش شد. سهمیه های مشابه برای سرمایه گذاران نهادی غیر رسمی تا سال 2019 باقی مانده است.
از زمان بحران مالی جهانی حساب سرمایه چین در جهت لیبرالی برای سرمایه گذاران خارجی اما در سرعت کند و غیر یکنواخت نقل مکان کرد. برای ساکنان در چین, با این حال, کنترل سرمایه محرمانه—سیاست هایی که محدود کردن حرکت پول از چین—باقی می ماند هنجار. در واقع, که در 2015, در میان یک خروج عظیم سرمایه, مقامات چینی پایین در جریان مسکونی با قدرت تجدید کلمپ.
در اینجا یک چالش کلیدی برای جاه طلبی های جهانی یوان نهفته است. تعهد چین به ثبات نرخ ارز مانع جذابیت یوان نمی شود تا زمانی که چنین تلاش هایی از طریق مداخله دوره ای در بازارهای ارز تحقق یابد (مشابه رویکردی که ایالات متحده در دهه های گذشته استفاده کرده است). با این حال در واقع کنترل سرمایه همچنان یک ابزار حیاتی است که پکن بر ارزش ارز کنترل می کند.
اینکه چین با استفاده از کنترل های خروج سرمایه راحت باقی بماند یک نگرانی جدی برای سرمایه گذاران خارجی—از جمله بانک های مرکزی—است زیرا کنترل ها پیامدهایی برای نقدینگی دارند. به عنوان مثال کنترل خروج سرمایه گذاران توانایی فروش دارایی های با ارزش رنمینبی و مبادله عواید با ارزهای خارجی را محدود می کند. در صورت استفاده می توانند به طور موثر سرمایه سرمایه گذاران را در چین قفل کنند.
در حال حاضر, اقدامات تند و تلخ ترین ساکنان را هدف قرار داده اند, خارجی ها نیست. با این حال, به عنوان خارجی ها نقش بزرگتری در بازارهای اوراق قرضه چینی بازی, یک دوره از خروج سریع تنظیم کننده در پکن وسوسه به سرکوب بدون در نظر گرفتن ملیت سرمایه گذاران.
می توانید بانک های مرکزی اعتماد که پکن تعهد خود را به جریان سرمایه خارجی حفظ اگر با یک بحران مالی بزرگ مواجه شدند? علاقه ولرم به رنمینبی نشان می دهد بسیاری از شک و تردید هستند.
افزایش تمرکز قدرت در دست شی جین پینگ فقط خطر نقدینگی مرتبط با ارز چین را افزایش داده است. به عنوان شی کنترل خود را بر اقتصاد در دهه گذشته تثبیت کرده است, چین تبدیل شده است کمتر شفاف و غیر قابل پیش بینی تر. r
نمونه فراوانند. یکی از این موارد از نوسانات فزاینده چین ناپدید شدن سه ماهه میلیاردر و سرمایه دار تجاری چینی جک ما در سال 2020 است زیرا ظاهرا شی قصد دارد مدیر علی بابا را برای عبور از "خط قرمز غیرقابل مشاهده" شیوه های تجاری قابل قبول متواضع کند. سپس تصمیم ناگهانی شی برای محدود کردن مدت زمانی که جوانان می توانند بازی های ویدیویی انجام دهند وجود داشت و ارزش سهام شرکت هایی را که در صنعت بازی فعالیت می کنند تانک می کند. تغییرات ناگهانی نظارتی توسط شی همچنین صنعت تدریس خصوصی در چین را تکان داد. این موارد منتخب نمادی از سرکوب گسترده شی در "فناوری بزرگ" است که هیچ نشانه ای از کند شدن را نشان نمی دهد.
این سیاست های افراطی اعتماد به سیستم سیاسی چین را از بین می برد و باعث تحریک بیشتر سرمایه گذاران در نگه داشتن رنمینبی می شود. در چین, به نظر می رسد به عنوان اگر حاکمیت قانون شده است توسط شخصی جایگزین, ضد بازار "حکومت خی." سرمایه گذاران خارجی باید این احتمال را که دارایی های مالی چینی ممکن است در یک بار غیر نقدینگی و غیر قابل تبدیل اگر یازدهم تعیین می کند که ثبات اقتصادی چین است خروج سرمایه تهدید در نظر.
با وجود برخی ویژگی های جذاب بعید است که رنمینبی وضعیت ارز ذخیره دلار را تا زمانی که نگرانی های ناشی از نقدینگی سیاسی تحمل کند به طور جدی به چالش بکشد.
اگر پکن واقعا مشتاق ترویج چشم انداز جهانی یوان باشد باید نگرانی های سرمایه گذاران خارجی از جمله بانک های مرکزی را برطرف کند. برای انجام این کار باید در نهایت با لیبرالیزاسیون مالی پایدار در کنار اصلاحات سیاسی معنی دار حرکت کند. مورد اول مستلزم حذف و چشم پوشی از کنترل های خروج سرمایه به عنوان ابزاری برای مدیریت نرخ ارز است. دومی نیاز به حزب کمونیست چین برای باز کردن دهه گذشته تمرکز قدرت در دست شی جین پینگ.
در حال حاضر احتمال وقوع این مراحل حتی کمتر از جایگاه جهانی یوان است.
دانیل مک داول دانشیار علوم سیاسی در دانشکده شهروندی و امور عمومی ماکسول در دانشگاه سیراکیوز است. او نویسنده برادر است, می تواند به شما یدکی یک میلیارد? ایالات متحده, صندوق بین المللی پول, و وام دهنده بین المللی توچال گذشته.
