رابطه ریسک و بازده در دو مقاله جداگانه پشت سر هم در شماره این ماه توضیح داده شده است. این رویکرد از آنجایی اتخاذ شده است که داستان ریسک-بازده در دو بخش جداگانه اما به هم پیوسته از برنامه درسی گنجانده شده است. قبل از اینکه بتوانیم از ایجاد مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای (CAPM) قدردانی کنیم، باید اصولی را که زیربنای نظریه پورتفولیو هستند، درک کنیم.
در این مقاله در مورد تئوری پرتفوی به بررسی دلایلی که سرمایه گذاران باید پرتفوی ایجاد کنند می پردازیم. این به خوبی در ضرب المثل قدیمی آمده است "همه تخم مرغ های خود را در یک سبد نگذارید". منطق این است که سرمایه‌گذاری که تمام سرمایه‌های خود را در یک سرمایه‌گذاری قرار می‌دهد، همه چیز را بر روی عملکرد آن سرمایه‌گذاری فردی به خطر می‌اندازد. یک سیاست عاقلانه‌تر این است که وجوه را بر روی چندین سرمایه‌گذاری (تشکیل یک سبد) تقسیم کنیم تا زیان‌های غیرمنتظره یک سرمایه‌گذاری تا حدی با سودهای غیرمنتظره دیگری جبران شود. بنابراین انگیزه اصلی در ایجاد یک سبد، کاهش ریسک است. خواهیم دید که حفظ بازده (خوب) در عین کاهش ریسک (بد) امکان پذیر است.
اهداف یادگیری در پایان این مقاله باید بتوانید:
- محاسبه NPV را از دیدگاه سرمایه گذار درک کنید
- بازده مورد انتظار و انحراف استاندارد یک سرمایه گذاری فردی و برای دو پرتفوی دارایی را محاسبه کنید
- درک اهمیت همبستگی در کاهش ریسک
- یک جدول خلاصه تهیه کنید
- با بزرگتر شدن پرتفوی، ماهیت ریسک را درک کرده و توضیح دهید
- درک کند و بتواند توضیح دهد که چرا بازار فقط برای ریسک سیستماتیک بازده می دهد.
درک یک محاسبه NPV از دیدگاه یک سرمایه گذار جو در حال حاضر پس انداز خود را با خیال راحت در بانک محلی خود سپرده است. او در حال بررسی خرید سهام A plc است. او در تلاش است تا مشخص کند که آیا سهام سرمایه گذاری قابل قبولی است یا خیر. او سؤالات زیر را مطرح می کند: «بازده مورد انتظار آینده از سهام چقدر است؟برای جبران سرمایه گذاری پرخطر به چه بازده اضافی نیاز دارم؟ بیایید سعی کنیم پاسخ سؤالات جو را پیدا کنیم. ابتدا توجه خود را به مفهوم بازده مورد انتظار معطوف می کنیم.
بازده مورد انتظار سرمایه گذاران بازده خود را از سهام به صورت سود سهام و سود/زیان سرمایه دریافت می کنند. فرمول محاسبه بازده سالانه سهم به شرح زیر است:
فرض کنید که در طول سال 5p سود به ازای هر سهم برای سهمی که ارزش آن در ابتدای سال 100p و در پایان سال 117p بود پرداخت شده است:
بازده کل از 5 ٪ سود سهام و سود 17 ٪ سرمایه تشکیل شده است. ما به تازگی بازده تاریخی را محاسبه کرده ایم ، بر این اساس که درآمد سود سهام و قیمت در پایان سال اول شناخته شده است. با این حال ، محاسبه بازده مورد انتظار آینده بسیار دشوارتر است زیرا ما باید سود سهام سال آینده و قیمت سهم را در زمان یک سال تخمین بزنیم. تحلیلگران به طور معمول بازده های مختلف ممکن را در شرایط جایگزین بازار در نظر می گیرند و سعی می کنند به هر یک احتمال اختصاص دهند. جدول در مثال 1 محاسبه بازده مورد انتظار برای PLC را نشان می دهد. قیمت سهام فعلی یک PLC 100p است و بازده تخمین زده شده برای سال آینده نشان داده شده است. سرمایه گذاری در یک PLC خطرناک است. ریسک به احتمال بازده واقعی متفاوت از بازده مورد انتظار اشاره دارد ، یعنی بازده واقعی ممکن است 30 ٪ یا 10 ٪ بر خلاف بازده مورد انتظار 20 ٪ باشد.
بازگشت مورد نیاز بازده مورد نیاز شامل دو عنصر است که عبارتند از:
بازده مورد نیاز = بازده بدون ریسک + حق بیمه خطر
بازده بدون ریسک بازده بدون ریسک بازده مورد نیاز سرمایه گذاران برای جبران آنها برای سرمایه گذاری در یک سرمایه گذاری بدون ریسک است. بازده بدون ریسک سرمایه گذاران را برای تورم و ترجیح مصرف جبران می کند ، یعنی این واقعیت که آنها در حالی که در سرمایه گذاری گره خورده اند از استفاده از وجوه خود محروم می شوند. بازده صورتحساب خزانه داری اغلب به عنوان جانشین نرخ بدون ریسک استفاده می شود.
ریسک حق بیمه به سادگی بدان معنی است که بازده واقعی آینده ممکن است از بازده مورد انتظار متفاوت باشد. اگر یک سرمایه گذار یک سرمایه گذاری ریسک پذیر انجام دهد ، برای جبران وی باید بازده ای بیشتر از نرخ بدون ریسک دریافت کند. هرچه سرمایه گذاری خطرناک تر باشد ، جبران خسارت مورد نیاز بیشتر می شود. این تعجب آور نیست و این همان چیزی است که ما از سرمایه گذاران ریسک انتظار داریم.
مطالعه GILT CAPITAL BARCLAY Capital 2003 مطالعه سرمایه بارکلی میانگین بازده صورتحساب خزانه داری در انگلستان را از سال 1900 تا 2002 تقریباً 6 ٪ محاسبه کرد. همچنین محاسبه کرد که میانگین بازده بورس سهام انگلستان در این دوره 11 ٪ بوده است. بنابراین اگر یک سرمایه گذار در سهام سرمایه گذاری کرده بود که دارای همان سطح ریسک بازار بود ، وی باید 5 ٪ اضافی از بازده را برای جبران ریسک مارک ET دریافت کند. بنابراین 5 ٪ میانگین حق بیمه ریسک تاریخی در انگلستان است.
فرض کنید جو معتقد است که سهام در یک PLC دو برابر خطرناک است و استفاده از میانگین های بلند مدت معتبر است. بازده مورد نیاز ممکن است به شرح زیر محاسبه شود:
الزامی = بدون ریسک + بازده ریسک A plc بازده حق بیمه 16% = 6% + (5% × 2)
بنابراین 16٪ بازدهی است که جو برای جبران سطح ریسک درک شده در A plc به آن نیاز دارد، یعنی نرخ تنزیلی است که او برای ارزیابی سرمایه گذاری در A plc استفاده می کند.
محاسبه NPV فرض کنید که جو در نظر دارد 100 پوند در A plc سرمایه گذاری کند تا سهام را در پایان سال اول بفروشد. فرض کنید بازده مورد انتظار در پایان سال اول 20 درصد خواهد بود. با توجه به اینکه جو نیاز به بازدهی 16 درصدی دارد آیا باید سرمایه گذاری کند؟
معیارهای تصمیم گیری: اگر NPV صفر یا مثبت باشد، قبول کنید. NPV مثبت است، بنابراین جو باید سرمایه گذاری کند. یک فرصت مثبت NPV زمانی است که بازده مورد انتظار بیش از سطح ریسک درک شده سرمایه گذار را جبران کند، یعنی بازده مورد انتظار 20 درصد بیشتر از بازده مورد نیاز 16 درصد باشد. یک محاسبه NPV بازده مورد انتظار و مورد نیاز را به صورت مطلق مقایسه می کند.
محاسبه حق بیمه ریسک محاسبه حق بیمه ریسک جزء اساسی نرخ تنزیل است. این به نوبه خود محاسبه NPV را ممکن می کند. برای محاسبه حق بیمه ریسک، باید بتوانیم ریسک را تعریف و اندازه گیری کنیم.
مطالعه ریسک تعریف ریسک که اغلب در ادبیات مالی مورد استفاده قرار می گیرد بر اساس تغییرپذیری بازده واقعی از بازده مورد انتظار است. معیارهای آماری تنوع عبارتند از واریانس و انحراف معیار (ریشه دوم واریانس). با بازگشت به مثال A plc، اکنون واریانس و انحراف استاندارد بازده ها را محاسبه می کنیم.
واریانس بازده مجموع وزنی مجذور انحرافات از بازده مورد انتظار است. دلیل مجذوب کردن انحرافات این است که اطمینان حاصل شود که هر دو انحراف مثبت و منفی به طور مساوی در اندازه گیری تنوع نقش دارند. بنابراین واریانس نشان دهنده «نرخ بازده مجذور» است. از آنجایی که انحراف معیار جذر واریانس است، واحدهای آن بر حسب نرخ بازده هستند. از آنجایی که بحث ریسک به عنوان درصد بازده آسان تر است، انحراف استاندارد معمولاً برای اندازه گیری ریسک استفاده می شود. در امتحان بعید است که از شما خواسته شود این محاسبات اولیه را انجام دهید. سوالات امتحان معمولاً بازده مورد انتظار و انحراف استاندارد بازده را در اختیار شما قرار می دهد.
سهام در Z plc دارای بازده و احتمالات زیر است:
بازده احتمال % 0. 1 35 0. 8 20 0. 1 5
اجازه دهید فرض کنیم که انتخاب سرمایه گذاری در A plc یا Z plc وجود دارد، کدام یک را باید انتخاب کنیم؟برای مقایسه A plc و Z plc، بازده مورد انتظار و انحراف استاندارد بازده برای Z plc باید محاسبه شود.
با توجه به اینکه بازده مورد انتظار برای هر دو شرکت یکسان است، سرمایه گذاران شرکتی را انتخاب می کنند که کمترین ریسک را دارد، یعنی A plc. تصمیم در جایی که سرمایه گذاری بالاترین بازده مورد انتظار را برای سطح معینی از ریسک به ارمغان می آورد، به همان اندازه روشن است. با این حال، این موارد فقط به موارد خاصی مربوط می شود که در آن سرمایه گذاری های مورد مقایسه یا بازده مورد انتظار یکسان یا همان انحراف استاندارد دارند. در جایی که سرمایه‌گذاری‌ها دارای سطوح بازده فزاینده‌ای همراه با افزایش سطوح انحراف استاندارد هستند، انتخاب بین سرمایه‌گذاری‌ها یک تصمیم ذهنی بر اساس نگرش سرمایه‌گذار به ریسک خواهد بود.
ریسک و بازده پرتفوی دو دارایی تاکنون انتخاب خود را به یک سرمایه گذاری محدود کرده ایم. اجازه دهید فرض کنیم سرمایه‌گذاری‌ها را می‌توان در یک سبد دو دارایی ترکیب کرد. اکنون رابطه ریسک و بازده بر حسب بازده مورد انتظار سبد و انحراف استاندارد پرتفوی اندازه گیری می شود.
جدول زیر اطلاعاتی در مورد چهار سرمایه گذاری می دهد: A plc، B plc، C plc و D plc. فرض کنید که سرمایه‌گذار ما، جو تصمیم گرفته است که یک سبد دو دارایی بسازد و او قبلاً تصمیم گرفته است 50٪ از وجوه را در A plc سرمایه‌گذاری کند. او در حال حاضر در تلاش است تا تصمیم بگیرد که 50 درصد باقی مانده سرمایه خود را در کدام یک از سه سرمایه گذاری دیگر سرمایه گذاری کند. مثال 2 را ببینید.
بازده مورد انتظار یک پرتفوی دو دارایی بازده مورد انتظار یک پرتفوی (Rport) صرفاً میانگین وزنی بازده مورد انتظار سرمایه گذاری های فردی است.
با توجه به اینکه بازده مورد انتظار برای همه پرتفوی ها یکسان است، جو پرتفویی را انتخاب می کند که کمترین ریسک را دارد که با انحراف استاندارد پرتفوی اندازه گیری می شود.
انحراف استاندارد یک پرتفوی دو دارایی می بینیم که انحراف استاندارد همه سرمایه گذاری های فردی 4. 47٪ است. به طور شهودی، ما احتمالاً احساس می کنیم که مهم نیست که جو کدام سبد را انتخاب می کند، زیرا انحراف استاندارد پرتفوی ها باید یکسان باشد (زیرا انحراف استاندارد سرمایه گذاری های فردی همه یکسان است).
با این حال، تحلیل فوق ناقص است، زیرا انحراف استاندارد یک سبد صرفاً میانگین وزنی انحراف استاندارد بازده سرمایه‌گذاری‌های فردی نیست، بلکه معمولاً کمتر از میانگین وزنی است. پس چه چیزی باعث این کاهش ریسک می شود؟عامل گمشده چیست؟عامل گمشده این است که چگونه بازده دو سرمایه گذاری با هم مرتبط یا تغییر می کنند، یعنی با هم بالا یا پایین می روند. دو روش برای اندازه گیری هموارییت وجود دارد. روش اول کوواریانس و روش دوم ضریب همبستگی نام دارد. قبل از انجام این محاسبات، اجازه دهید منطق اساسی پشت این ایده را بررسی کنیم که ریسک ممکن است بسته به اینکه چگونه بازده دو سرمایه گذاری مشترک متفاوت است، کاهش یابد.
نمونه کارها A+B - همبستگی مثبت کامل بازده A و B در مرحله قفل کامل حرکت می کنند، (زمانی که بازده A تا 30٪ افزایش می یابد، بازده B نیز تا 30٪ بالا می رود، زمانی که بازده A پایین می رود. به 10 درصد، بازده B نیز به 10 درصد کاهش می یابد، یعنی در یک جهت و با همان درجه حرکت می کنند. به مثال 3 مراجعه کنید.
این ابتدایی‌ترین مثال ممکن از همبستگی مثبت کامل است، که در آن پیش‌بینی بازده واقعی در تمام شرایط بازار برای هر دو سرمایه‌گذاری و در نتیجه برای پرتفوی یکسان است (زیرا بازده پرتفوی صرفاً یک میانگین وزنی است). بنابراین کاهش ریسک وجود ندارد. انحراف استاندارد پورتفولیو تحت این افراط نظری همبستگی مثبت کامل یک میانگین وزنی ساده از انحرافات استاندارد سرمایه گذاری های فردی است: σport (A, B) = 4. 47 × 0. 5 + 4. 47 × 0. 5 = 4. 47
پورتفولیو A+C – همبستگی منفی کامل بازده های A و C به روش های مساوی اما متضاد حرکت می کنند (زمانی که بازده A تا 30 درصد افزایش می یابد، بازده C به 10 درصد کاهش می یابد، زمانی که بازده A کاهش می یابد به10٪، بازده C به 30٪ می رسد. مثال 4 را ببینید.
این موقعیت آرمان‌شهری است، یعنی جایی که بازده‌های غیرمنتظره در برابر یکدیگر خنثی می‌شوند و منجر به بازده مورد انتظار می‌شوند. اگر بازده واقعی پیش‌بینی‌شده با بازده مورد انتظار در تمام شرایط بازار یکسان باشد، ریسک پرتفوی به صفر کاهش یافته است. این تنها موقعیتی است که در آن انحراف استاندارد پورتفولیو را می توان به صورت زیر محاسبه کرد: پورت σ (A, C) = 4. 47 × 0. 5 - 4. 47 × 0. 5 = 0
نمونه کارها A+D - بدون همبستگی بازده A و D از یکدیگر مستقل هستند. بعضی اوقات آنها با هم حرکت می کنند ، گاهی اوقات در جهت های مخالف حرکت می کنند (هنگامی که بازده A به 30 ٪ افزایش می یابد ، بازده D به 10 ٪ کاهش می یابد ، هنگامی که بازده A به 10 ٪ کاهش می یابد ، بازده D نیز می رودتا 10 ٪). مثال 5 را ببینید.
بازده واقعی پیش بینی همان بازده مورد انتظار در شرایط عادی بازار و تقریباً در شرایط بازار رونق (20 ولت 21. 25) است. بنابراین ، می توانیم بگوییم که بازده های پیش بینی واقعی و مورد انتظار تقریباً در دو مورد از سه شرط یکسان است. این تنها با یک شرط مقایسه می شود که همبستگی مثبت کاملی وجود داشته باشد (بدون کاهش خطر) و هر سه شرط در صورت وجود همبستگی منفی کامل (جایی که ممکن است خطر از بین برود). بنابراین ، هنگامی که هیچ ارتباطی بین بازده سرمایه گذاری وجود ندارد ، این منجر به کاهش جزئی ریسک می شود.
اندازه گیری متغیرهای متغیرهای متغیر ، با ضریب همبستگی را می توان به صورت مطلق توسط کواریانس یا از نظر نسبی اندازه گیری کرد.
کواریانس
- یک کواریانس مثبت نشان می دهد که بازده ها در همان جهات مانند A و B حرکت می کنند.
- یک کواریانس منفی نشان می دهد که بازده ها در جهت های مخالف مانند A و C حرکت می کنند.
- یک کواریانس صفر نشان می دهد که بازده مستقل از یکدیگر مانند A و D است.
برای کامل بودن ، محاسبات کواریانس از داده های خام گنجانده شده است. با این حال ، این رویکرد در امتحان لازم نیست ، زیرا سؤالات امتحان به طور کلی حاوی متغیرهای متغیر در صورت لزوم خواهد بود.
ضریب همبستگی به عنوان یک اندازه گیری نسبی از همبستگی ، قدرت رابطه بین بازده دو سرمایه گذاری را بیان می کند. این محدوده محدود به دامن ه-1 تا 1 است. مثال 6 را ببینید.
در واقعیت ، ضریب همبستگی بین بازده سرمایه گذاری ها بین 0 تا 1+ قرار دارد. این یک هنجار در یک سبد دو دارایی برای دستیابی به کاهش جزئی از ریسک است (انحراف استاندارد از یک سبد دو دارایی کمتر از میانگین وزنی انحراف استاندارد سرمایه گذاری های فردی است).
بنابراین ، ما برای محاسبه ریسک (انحراف استاندارد بازده) در یک سبد دو طبقه ، به یک فرمول جدید نیاز خواهیم داشت. این فرمول بدیهی است که ریسک (انحراف استاندارد از بازده) هر دو سرمایه گذاری را در نظر می گیرد ، اما همچنین نیاز به اندازه گیری متغیرهای متغیر دارد زیرا این امر بر میزان کاهش ریسک تأثیر می گذارد.
فرمول های انحراف استاندارد بازده یک سبد دو دارایی
دو اصطلاح اول با خطر سرمایه گذاری های فردی سروکار دارند. دوره سوم جالب ترین است زیرا نحوه بازده هر جفت سرمایه گذاری را در نظر می گیرد. اصطلاح کوواریانس با دو برابر نسبت های سرمایه گذاری شده در هر سرمایه گذاری ضرب می شود ، زیرا کواریانس A و B و B و A را که البته یکسان است ، در نظر می گیرد. توجه داشته باشید که تنها تفاوت بین دو نسخه در این است که کواریانس در نسخه دوم به قسمتهای تشکیل دهنده آن تقسیم می شود ، یعنی
بر اساس نسخه اول فرمول:
نسخه دوم فرمول همان است که تقریباً همیشه در امتحانات استفاده می شود و آن یکی از مواردی است که در برگه فرمول داده می شود
خلاصه سرمایه گذاری جدول انتظار می رود بازده استاندارد (٪) انحراف (٪) پورت A + B 20 4. 47 پورت A + C 20 0. 00 پورت A + D 20 3. 16
A + C کارآمدترین نمونه کارها است زیرا کمترین سطح ریسک را برای سطح معینی از بازده دارد.
همبستگی منفی کامل بین بازده دو سرمایه گذاری در دنیای واقعی رخ نمی دهد ، یعنی خطر نمی تواند از بین برود ، اگرچه دانستن افراط نظری مفید است. با این حال ، همانطور که قبلاً گفته شد ، در واقعیت ضرایب همبستگی بین بازده سرمایه گذاری ها بین 0 تا 1 قرار دارد. در واقع ، بازده سرمایه گذاری در همان صنعت تمایل به همبستگی مثبت بالایی تقریباً 0. 9 دارد ، در حالی که بازده سرمایه گذاری در صنایع مختلف تمایل به همبستگی مثبت کمی تقریباً 0. 2 دارد. بنابراین سرمایه گذاران ترجیح می دهند در صنایع مختلف سرمایه گذاری کنند و به این ترتیب با هدف ایجاد یک نمونه کارها متنوع ، اطمینان حاصل کنند که حداکثر اثر کاهش ریسک به دست آمده است.
بر اساس درک اولیه ما از رابطه بازگرداندن ریسک ، اگر سرمایه گذاران بخواهند ریسک خود را کاهش دهند ، مجبور به پذیرش بازده کاهش یافته هستند. با این حال ، نظریه نمونه کارها به ما نشان می دهد که بدون کاهش نتیجه در بازده ، می توان خطر را کاهش داد. این امر می تواند به راحتی ثابت شود ، زیرا بازده مورد انتظار یک نمونه کارها برابر با میانگین وزنی بازده مورد انتظار در سرمایه گذاری های فردی است ، در حالی که ریسک یک نمونه کارها کمتر از میانگین وزنی خطر سرمایه گذاری های فردی به دلیل اثر کاهش خطر است. تنوع ناشی از ضریب همبستگی کمتر از 1+.
ما می توانیم از نمونه کارها A + D در بالا که ضریب همبستگی صفر است ، ببینیم که با سرمایه گذاری فقط در دو سرمایه گذاری می توانیم خطر را از 4. 47 ٪ به 3. 16 ٪ کاهش دهیم (کاهش 1. 31 درصد امتیاز). تصور کنید که چقدر ریسک می توانستیم متنوع شویم ، اگر ما یک نمونه کارها بزرگ از 500 سرمایه گذاری مختلف یا در واقع 5000 سرمایه گذاری مختلف ایجاد کرده ایم.
اثبات این که پرتفوی های بزرگ با افزایش اوراق بهادار در اندازه ، باعث افزایش اثر کاهش ریسک می شوند ، فرصت کاهش ریسک نیز افزایش می یابد. ما در حال بررسی اثبات ریاضی این بیانیه هستیم. به یاد داشته باشید که مقاله SFM یک مقاله ریاضی نیست ، بنابراین ما مجبور نیستیم از طریق مشتق هر فرمول از اصول اول کار کنیم. ما فقط باید نتیجه گیری تجزیه و تحلیل را درک کنیم.
فرض کنید که ما در یک سبد بسیار بزرگ مقادیر مساوی را سرمایه گذاری می کنیم. سپس فرمول واریانس نمونه کارها می شود:
اصطلاح اول واریانس متوسط سرمایه گذاری های فردی است و دوره دوم متوسط کواریانس است. هرچه N بسیار بزرگ می شود ، اصطلاح اول به سمت صفر تمایل دارد ، در حالی که دوره دوم به متوسط کواریانس نزدیک می شود.
در یک سبد بزرگ ، خطر فردی از سرمایه گذاری ها می تواند متنوع باشد. خطر فردی از سرمایه گذاری ها را نیز می توان ریسک خاص نامید اما به طور معمول ریسک غیر سیستماتیک نامیده می شود. با این حال ، خطر کمک شده توسط کواریانس باقی خواهد ماند. ما از قبل می دانیم که اصطلاح کواریانس نشان دهنده نحوه بازگشت سرمایه گذاری با هم است. بازده بیشتر سرمایه گذاری ها به دلیل عوامل کلان اقتصادی متداول که بر همه سرمایه گذاری ها تأثیر می گذارد ، در همان جهت به یک درجه بیشتر یا کمتر حرکت می کنند. ریسکی که توسط کواریانس کمک می کند ، اغلب "بازار یا ریسک سیستماتیک" نامیده می شود. این خطر نمی تواند متنوع باشد.
ریسک سیستماتیک و غیر سیستماتیک خطر کل یک نمونه کارها (همانطور که با انحراف استاندارد بازده اندازه گیری می شود) شامل دو نوع ریسک است: خطر غیر سیستماتیک و ریسک سیستماتیک. اگر یک نمونه کارها به اندازه کافی بزرگ داشته باشیم ، می توان خطر غیر سیستماتیک را از بین برد. با این حال ، خطر سیستماتیک باقی خواهد ماند. مثال 7 را ببینید.
خطر غیر سیستماتیک/خاص: به تأثیر جریان نقدی یک شرکت از رویدادهای عمدتا تصادفی مانند مشکلات روابط صنعتی ، عدم موفقیت تجهیزات ، دستاوردهای تحقیق و توسعه ، تغییر در تیم مدیریت ارشد و غیره اشاره دارد. سرمایه گذاری در نمونه کارها افزایش می یابد.
ریسک سیستماتیک/بازار: عوامل اقتصادی عمومی آن عوامل کلان اقتصادی هستند که بر جریان نقدی کلیه شرکتهای موجود در بورس به صورت مداوم ، به عنوان مثال نرخ رشد اقتصادی یک کشور ، نرخ مالیات شرکتها ، سطح بیکاری و نرخ بهره تأثیر می گذارد. از آنجا که این عوامل باعث می شود که بازده در همان جهت حرکت کند ، آنها نمی توانند از بین بروند. بنابراین ، ریسک سیستماتیک/بازار در همه پرتفوی ها وجود دارد.
تعداد ایده آل سرمایه گذاری در یک نمونه کارها چیست؟در حالت ایده آل ، سرمایه گذار باید کاملاً متنوع باشد ، یعنی در هر شرکتی که در بورس سهام نقل شده است سرمایه گذاری کند. آنها برای به دست آوردن حداکثر اثر کاهش ریسک ، باید "نمونه کارها بازار" را نگه دارند. خبر خوب این است که ما می توانیم یک نمونه کارها متنوع را بسازیم ، یعنی یک نمونه کارها که با سرمایه گذاری فقط در 15 شرکت مختلف در بخش های مختلف بازار ، از بیشتر اثرات کاهش ریسک تنوع بهره می برد.
کاهش خطر کاملاً چشمگیر است. ما می دانیم که دو سوم ریسک کل یک سرمایه گذاری می تواند از بین برود ، در حالی که یک سوم ریسک باقی مانده را نمی توان متنوع کرد. به دست آوردن یک نمونه کارها به خوبی متنوع است ، تنها کاری که باید انجام دهیم این است که بخشی از صندوق بزرگتر را خریداری کنیم که از قبل متنوع است ، مانند خرید به یک واحد اعتماد یا صندوق ردیاب.
به یاد داشته باشید که شادی واقعی تنوع ، کاهش خطر بدون کاهش نتیجه در بازده است. اگر فرض کنیم که سرمایه گذاران منطقی و ریسک هستند ، اوراق بهادار آنها باید به خوبی متنوع باشد ، یعنی فقط از نوع ریسکی رنج می برند که نمی توانند از بین بروند (خطر سیستماتیک).
یک سرمایه گذار که دارای یک نمونه کارها متنوع است ، فقط نیاز به جبران ریسک ناشی از سبد سهام آنها (ریسک سیستماتیک) دارد. بنابراین ما باید دوباره درک خود را از بازگشت مورد نیاز تعریف کنیم:
بازده مورد نیاز = بازده بدون ریسک + حق بیمه ریسک سیستماتیک
سرمایه گذاران که دارای پرتفوی متنوع هستند ، بر بازار تسلط دارند. آنها فقط برای ریسک سیستماتیک نیاز به بازگشت دارند. بنابراین اکنون می توانیم از این جمله "که بازار فقط بازدهی برای ریسک سیستماتیک می دهد" قدردانی کنیم.
سوال بعدی این خواهد بود که چگونه ریسک سیستماتیک یک سرمایه گذاری را اندازه گیری می کنیم؟پاسخ این سؤال در مقاله زیر در مورد مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه (CAPM) ارائه خواهد شد. 10 نکته اصلی برای به یاد آوردن
1. بازده مورد انتظار سهم شامل سود سهام و افزایش سرمایه/ضرر در درصد است.
2. بازده مورد نیاز یک سرمایه گذاری پرخطر شامل نرخ بدون ریسک (که شامل تورم است) و حق بیمه خطر است.
3. ریسک کل معمولاً با انحراف استاندارد بازده (σ) اندازه گیری می شود.
4- نظریه نمونه کارها نشان می دهد که می توان بدون کاهش نتیجه در بازده ، ریسک را کاهش داد ، یعنی بازده مورد انتظار نمونه کارها برابر با میانگین وزنی بازده مورد انتظار در سرمایه گذاری های فردی است ، در حالی که خطر نمونه کارها معمولاً کمتر از وزنه برداری استمیانگین خطر سرمایه گذاری های فردی.
5- میزان کاهش ریسک تحت تأثیر نحوه بازده سرمایه گذاری های مشترک است. متغیر بودن به طور معمول در امتحانات با ضریب همبستگی اندازه گیری می شود.
6. در واقعیت ، ضریب همبستگی بین بازده سرمایه گذاری ها بین 0 تا 1+ قرار دارد. بنابراین ریسک کل فقط می تواند تا حدی کاهش یابد ، از بین نرود.
7 ریسک کل یک نمونه کارها شامل ریسک غیر سیستماتیک و سیستماتیک است. با این حال ، یک نمونه کارها متنوع فقط از ریسک سیستماتیک رنج می برد ، زیرا خطر غیر سیستماتیک متنوع شده است. 8 یک سرمایه گذار که دارای یک نمونه کارها متنوع است ، فقط به بازپرداخت ریسک سیستماتیک نیاز دارد. بنابراین بازده مورد نیاز آنها شامل نرخ ریسک بدون ریسک به علاوه حق بیمه ریسک سیستماتیک است. 9 سرمایه گذار که دارای پرتفوی متنوع هستند ، بر بازار تسلط دارند. بنابراین بازار فقط برای ریسک سیستماتیک بازده می کند. 10 تهیه یک جدول خلاصه و شناسایی کارآمدترین نمونه کارها (در صورت امکان) یک مهارت امتحان اساسی است.
